Algorytmy zachłanne (ang. greedy algorithms) – algorytmy podejmujące w każdym kroku taką decyzję, która w danej chwili wydaje się najkorzystniejsza. Inaczej mówiąc, algorytmy zachłanne dokonują zawsze wyborów lokalnie optymalnych licząc, że doprowadzi to do znalezienia rozwiązania globalnie optymalnego. W ogólnym przypadku algorytmy zachłanne nie zawsze znajdują rozwiązanie optymalne. Są one zatem podzbiorem algorytmów heurystycznych. Jednocześnie są to algorytmy deterministyczne – nie ma w nich losowości.
Bardzo prostym przykładem algorytmu zachłannego może być szukanie najwyższego punktu na określonym obszarze poprzez przesuwanie się zawsze w kierunku największego nachylenia (nigdy się nie cofając ani nie rozpatrując kilku wariantów drogi). Jak widać, w ten sposób prawdopodobnie dojdziemy do wierzchołka położonego najbliżej od punktu początkowego, który niekoniecznie będzie najwyższym.
Choć generalnie algorytmy zachłanne nie zawsze znajdują rozwiązanie optymalne, to istnieją takie problemy obliczeniowe, dla których algorytmy te dają gwarancję znalezienia rozwiązania optymalnego. Przykładami takich algorytmów są:
Ciekawym przypadkiem jest problem wydawania reszty, gdzie algorytm zachłanny w zależności od zbioru nominałów daje gwarancję znalezienia rozwiązania optymalnego albo nie.
Algorytmy zachłanne są również wykorzystywane tam, gdzie nie dają gwarancji znalezienia rozwiązania optymalnego. Przykładami takich algorytmów są algorytmy rozwiązujące problem komiwojażera:
Aby algorytm zachłanny zawsze zwracał rozwiązanie optymalne, problem powinien mieć dwie własności:
W ocenianiu, czy dany problem można rozwiązać z wykorzystaniem metody zachłannej, przydatna jest teoria związana z matroidami. Jeśli problem obliczeniowy można przedstawić jako poszukiwanie podzbioru o największej wadze w matroidzie ważonym, to problem ten można rozwiązać stosując metodę zachłanną (algorytm zachłanny będzie zwracał rozwiązanie optymalne).
Dodano: 8 lipca 2017 14:53, ostatnia edycja: 24 kwietnia 2020 19:17.
Algorytm Zhanga-Suena – algorytm służący do szkieletyzacji obrazu binarnego. Szkieletyzacja polega na wyborze z obrazu binarnego tych pikseli, które są równo odległe od krawędzi obiektu.
Sortowanie przez scalanie – rekurencyjny algorytm sortowania wykorzystujący metodę dziel i zwyciężaj.
Graf – struktura G = (V, E) składająca się ze skończonego zbioru wierzchołków V oraz skończonego zbioru krawędzi E, gdzie każda krawędź e ∈ E jest dwuelementowym zbiorem wierzchołków u, v ∈ V. Wierzchołki u, v połączone krawędzią e = {u, v} określane są sąsiednimi. Grafy mają szerokie zastosowanie w informatyce, można za ich pomocą przedstawiać rożnego rodzaju relacje pomiędzy obiektami.
Powyższa definicja dotyczy grafu nieskierowanego, gdzie relacja sąsiedztwa jest symetryczna, tzn. krawędź łączy wierzchołki „w obie strony”. W grafie skierowanym krawędzie są „jednokierunkowe”. Krawędź grafu skierowanego zazwyczaj jest określana jako łuk.
Graf ważony (inaczej graf z wagami) to taki graf, w którym każdej krawędzi przypisana jest pewna wartość liczbowa. Wartość ta może oznaczać np. długość krawędzi lub jej przepustowość.