Algorytm działa podobnie do algorytmu Kruskala poszukującego minimalnego drzewa rozpinającego. Polega on na kolejnym dołączaniu do rozwiązania najkrótszych spośród dopuszczalnych krawędzi. Działanie algorytmu można zapisać następująco:
Główna pętla algorytmu wykona się maksymalnie n2 razy (n jest liczbą krawędzi). W trakcie każdego przebiegu pętli trzeba jednak sprawdzić, czy daną krawędź można dołączyć do rozwiązania. Złożoność obliczeniowa algorytmu zależy od sposobu implementacji sprawdzania tego warunku, a także od sposobu sortowania kolejki krawędzi. Według pracy [1] złożoność obliczeniowa algorytmu to O(n2log n).
Algorytm nie daje gwarancji znalezienia rozwiązania optymalnego. Jest on wprawdzie podobny do algorytmu Kruskala, jednak problemu komiwojażera (w odróżnieniu od problemu minimalnego drzewa rozpinającego) nie da się przedstawić za pomocą matroidu. Kontrprzykład został przedstawiony na rysunku (2). Według wspomnianej pracy [1], rozwiązania znalezione przez ten algorytm są średnio o ok. 16% gorsze od optymalnych.
Dodano: 19 października 2016 19:21, ostatnia edycja: 24 kwietnia 2020 20:01.
Algorytm Zhanga-Suena – algorytm służący do szkieletyzacji obrazu binarnego. Szkieletyzacja polega na wyborze z obrazu binarnego tych pikseli, które są równo odległe od krawędzi obiektu.
Algorytm memetyczny – algorytm będący połączeniem algorytmu genetycznego i metod lokalnej optymalizacji. Czasami określany również jako hybrydowy algorytm ewolucyjny.
Problem wydawania reszty (ang. change-making problem) – problem obliczeniowy polegający na tym, aby mając określony zbiór nominałów wyrazić daną kwotę za pomocą jak najmniejszej liczby monet. Jest to szczególny przypadek problemu plecakowego.